۲- مرورگر باید طوری تنظیم شود كه هنگام خروج، تاریخچه، cache و كوكی‌ها پاك شود؛ دلایل خوبی برای حفظ تاریخچه، cache و كوكی‌های مرورگر وجود دارد؛ به عنوان مثال استفاده از تاریخچه مرورگر باعث میشود كه فعالیت‌های آنلاین ساده تر انجام بگیرد؛ cache بزرگ مرورگر به صفحاتی كه برای بار دوم مشاهده میشود اجازه می‌دهد كه سریع‌تر بارگذاری شود، كوكی‌ها نیز به سایت‌ها اجازه می‌دهند كه پیشنهاداتی را بر اساس آنچه كه از كاربر می‌دانند مطرح سازند.
اما شاید بهتر باشد صفحاتی را كه قصد بازگشت به آن‌ها وجود دارد، bookmark كرد؛ نباید نگران این بود صفحاتی كه برای بار چندم مشاهده میشود، كمی كندتر بارگذاری شود و پیشنهادات شخصی سایت‌ها نیز نباید برای كاربران مهم باشد؛ در كل كاری كه كاربر برروی وب انجام می‌دهد به هیچكس به جز خود او مربوط نیست.
می‌توان فایرفاكس را طوری تنظیم كرد كه در مورد مرور خصوصی (Private Browsing) بماند تا به سایت‌ها اطلاع دهد كه كاربر تمایلی به ردیابی و حفظ تاریخچه مرورگر ندارد، در این راستا باید در سربرگ Security در پنجره گفت‌وگوی Firefox Options، علامت مربوط به Remember passwords for sites را حذف كرد.
برای تنظیم مرورگر كروم نیز به طوری كه داده‌ها را در هنگام خروج پاك كند، باید برروی آیكون wrench در گوشه بالای سمت راست كلیك و Options > Under the Hood > Content Settings را انتخاب كرد و كنار Clear cookies and other site and plug-in data when I close my browser علامت زد و برای مشاهده داده‌های شخصی كه توسط مرورگر ذخیره میشود، می‌توان برروی All cookies and site data كلیك كرد.
در مرورگر Internet Explorer هم باید برروی آیكون gear در گوشه بالای سمت راست (یا Tools در منوی استاندارد) كلیك كرده و Internet options > General را انتخاب كرد و برای پاك كردن فرم‌های وب به طور اتوماتیك باید كنار Delete browsing history on exit علامت زد تا برروی كوكی‌ها، cache، كلمات عبور ذخیره شده، اعمال شود.
۳- باید هر زمان كه كار با یك سرویس وب تمام میشود، Sign out كرد؛ Sign in باقی ماندن در جی‌میل، فیس‌بوك و سایر سرویس‌های وب كه اغلب با استفاده از یك رایانه واحد از آن‌ها استفاده میشود، كار را بسیار ساده كرده است.
قطعا بسیاری از افراد ضبط فعالیت‌های وب خود توسط گوگل را كمك كننده می‌دانند. ولی اگر كاربری ترجیح می‌دهد تا عادات مرور خود را در اختیار دیگران قرار ندهد، راه‌حل ساده این است هر زمان كه به‌طور فعال در حال استفاده از سرویس خاصی نیست، sign out كند.
۴- یكی دیگر از راه‌های جلوگیری از ردیابی ارسال و دریافت ای‌میل از حساب‌های Webmail مبتنی بر یك برنامه ای‌میل دسكتاپی است؛ یك راه مناسب برای استفاده از ویژگی‌های برنامه‌های ای‌میل دسكتاپی مانند Outlook و نیز افزایش محرمانگی ای‌میل‌ها این است كه ای‌میل‌های دریافتی وب مانند جی‌میل را برروی یك حساب IMAP یا POP۳ فوروارد كرد.
مركز اطلاعات محرمانه الكترونیكی (EPIC) ادعا می‌كند كه جی‌میل با استخراج اطلاعات از ای‌میل‌ها، به محرمانگی و حریم خصوصی كسانی كه از طریق سرویس‌های دیگر به آدرس‌های جی‌میل پیغام ارسال می‌كنند، تجاوز می‌كند.
EPIC هم‌چنین سیاست ضبط داده‌های جی‌میل را كشف كرده و این كار را یك تهدید برای حریم خصوصی افراد به حساب می‌آورد.
زمانی كه ای‌میل‌ها از یك سرویس Webmail به یك كلاینت میل دسكتاپی ای‌میل فوروارد میشود، هم‌چنان محتویات پیغام‌های دریافتی پیش از فوروارد شدن ای‌میل توسط ربات‌های گوگل اسكن میشود ولی حداقل می‌توان از حساب ای‌میل دسكتاپی به این پیغام‌ها پاسخ داد و در نتیجه پاسخ قابل اسكن كردن نخواهد بود.
البته می‌توان HTTPS را برای تمامی انتقالات جی‌میل فعال كرد، ولی برای افراد و سازمان‌هایی كه داده‌های محرمانه یا حساس را ارسال و دریافت می‌كنند، سیستم‌های ای‌میل IMAP و POP۳ امن‌تر از سرویس‌های Webmail هستند.
fdasf